Dit is het laatste deel van de driedelige serie over mijn eigen getuigenis. In het eerste deel vertel ik hoe God mijn hart als pester en als gepeste aanraakte en in het tweede hoe God dwars door de spiegel heen brak. Hieronder vind je het laatste deel van mijn verhaal.
"Imagine yourself as a living house. God comes in to rebuild that house.
At first, perhaps, you can understand what He is doing.
He is getting the drains right and stopping the leaks in the roof and so on;
you knew that those jobs needed doing and so you are not surprised.
But presently He starts knocking the house about in a way that hurts abominably
and does not seem to make any sense. What on earth is He up to?
The explanation is that He is building quite a different house from the one you thought of - throwing out a new wing here, putting on an extra floor there, running up towers, making courtyards.
You thought you were being made into a decent little cottage: but He is building a palace.
He intends to come and live in it Himself.” - C.S. Lewis
Het kleine huisje, mijn ziel, werd schoon geblazen van stof, de ergste lekkages gerepareerd en de koudste tochtgaten dichtgestopt. Vol liefde geconfronteerd met mijn Maker in een spiegel in Spanje, was het duidelijk dat er wonden en mankementen waren ontstaan die grondige verzorging nodig hadden. Terwijl God onzichtbaar, maar toch merkbaar aanwezig was op deze nieuwe weg van herstelwerkzaamheden, verruilde ik Spanje voor een nieuw avontuur zo'n 1.500 km verder naar het noorden: Frankrijk.
De laatste twee jaar van mijn studie zou ik doorbrengen in Reims, een cultureel en bruisend stadje ingenesteld tussen de wijngaarden en verborgen champagnegrotten. In het eerste jaar ervaarde ik Gods kracht en nabijheid. Niet op een bijzondere manier. Gewoon heel consistent door Zijn woord en de warme kerkgemeenschap die ik elke week bezocht. De studie was pittig, dus bikkelde ik keihard om alle toetsen, opdrachten, presentaties en eindeloze projectgroepen te halen.
In het tweede jaar - de laatste van de vier jaar in totaal - begon mijn vastberadenheid scheurtjes te vertonen. Het vele leren en schakelen in de Franse taal, de hoge prestatiedruk en de groeiende vermoeidheid begonnen hun tol te eisen. Tegen de tijd dat ik met mijn scriptie bezig was, voelde ik mij vaak somber, had 's nachts huilbuien die maar niet wilden stoppen en zat continue onder de stress. Niet alleen het onderste, maar zelfs de bodem was uit de kan. De dagen nadat het scriptie definitief was ingeleverd, lag ik volledig uitgeput op de bank. Het was op, het was leeg.
Alles van het verleden deed weer pijn, ik was zo moe, en God zag ik niet meer. Terug in Nederland werd de diagnose na een paar maanden duidelijk: burn-out klachten. Tweeëntwintig jaar en burn-out klachten. Het voelde alsof hele stukken beton en gruis naar beneden kwamen. Grote oppervlaktes vloer werden eruit getrokken, rigoureus vielen er muren om. Waar was Hij mee bezig? Ik zocht Hem, maar nergens leek Hij te bekennen tussen de grote stofwolken en neervallende brokstukken.
Tweeëntwintig jaar en burn-out klachten. Dit was toch niet hoe het moest gaan? Dit plan had ik toch helemaal niet geschetst?
Nee, het was ook helemaal niet aan mij om een plan te schetsen. De Architect van het heelal had geen little cottage voor ogen, Hij had een compleet ander design op Zijn tekentafel liggen. De burn-out klachten waren het einde van het huisje waar ik dacht tevreden mee te kunnen zijn. Het was het startsein van een complete renovatie. Alle gebeurtenissen waren voor God een open deur naar mijn gebroken hart en geest.
Lange tijd zag ik Hem niet. Ik vroeg mij af waar Hij was, want ik had veel vragen aan Hem. Het bleef stil. Ik vroeg, ik riep, ik vroeg, maar het enige wat ik zag was van die stofwolken. Dwarrelend stof, zichtbaar door de lichtstralen die hun weg vonden langs de open dakspanten. Ogenschijnlijk van de rampplek verdwenen, besloot ik de hulp van anderen in te roepen, want alleen ging ik het niet redden, dat besefte ik maar al te goed.
Als eerste ben ik in professionele therapie gegaan. Over een tijdspanne van twee tot drie jaar heeft een combinatie van christelijke therapie, persoonlijke schematherapie en faalangsttherapie in groepsverband de grootste verandering teweeggebracht in mijn oude gedachtepatronen. Er heeft als het ware een hele reconstructie plaatsgevonden, door leugens aan het licht te brengen en de oude gedachtepatronen om te zetten naar een gezonde denkwijze vol van (Gods) waarheid.
Toen eenmaal de ergste leugens waren ontmaskerd, begon ik te beseffen hoe vreselijk ik het fundament en interieur van mijn eigen huis beschadigd had. Ik had de deur open gezet voor de duisternis. Vandaar dat God sommige zaken aan de grond gelijk moest maken. Gesterkt door de nieuwe inzichten die ik kreeg, en met de aanmoediging van hulpverleners, begon ik actief de overige bolwerken neer te halen.
Zoals de waarheid in Jezus is, namelijk dat jij, wat betreft de vroegere levenswandel, de oude mens aflegt, die te gronde gaat door de misleidende begeerten, en dat je vernieuwd wordt in de geest van jouw denken, en je bekleedt met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid. Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid, ieder tegen zijn naaste. - Efeze 4:21-25
Geestelijke bolwerken neerhalen kost tijd. De oude mens afleggen is een proces. Het is hard vechten om jezelf een nieuw vocabulaire aan te leren. Daarom begon ik mij te richten op woorden die al opgeschreven waren door iemand die hetzelfde dal als mij had doorkruist, en desondanks God niet had willen verlaten. Toen ik geen enkel gebed meer over mijn lippen kon wurmen, waren de Psalmen mijn eerste toevlucht. Davids lof- en klaagliederen boden ontzettend veel troost.
Met leugens is het zo, hoe langer je ze vrij spel geeft, hoe meer je gaat geloven dat het ook waar is. De duivel, Gods tegenstander, maakt gretig gebruik van alle openingen naar je hart en gedachten met als doel complete verwoesting van jouw huis. Hetzij met geweld, hetzij als een geruisloze indringer, hij wil je in het duister werpen. Schaamtevolle gedachten brengen niets aan het licht, maar duwen je hoofd naar beneden en maken je klein. Angstige gedachtes houden je onrealistische scenario's voor die bijna nooit werkelijkheid worden. Leugens misleiden en binden je vast.
Het is niet voor niks een opdracht om de leugen af te leggen en de waarheid te spreken. Ik vul het even zo in: “Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid, ieder tegen zichzelf.” Spreek jij al de waarheid tegen jezelf? Stop met allerlei onwaarheden over je leven uit te spreken. Wanneer heeft het je ooit geholpen, je iets goeds gebracht, die helse verzinsels?
Als de duisternis klaar staat om je tegen te werken, is het makkelijk je te laten ontmoedigen en terug te vallen in oude gewoontes. Nog steeds worstel ik soms erg met negatieve gedachten of twijfel ik aan de goedheid van God. Dat is iets heel menselijks. Maar nu heb ik geleerd om Gods woord en liefdevolle genade boven al mijn gevoelens en gedachtes te stellen. Iedere aanvechting biedt mij de keuze om het deze keer anders te doen. Ik ben niet hulpeloos, het Woord is het zwaard van de Geest waardoor ik in staat ben om terug te vechten met een kracht die boven mijn verstand gaat.
Het werkt andersom dus ook hetzelfde. Hoe meer jij de ruimte geeft aan waarheid, hoe meer jouw denken wordt vernieuwd. Zelfs al zie ik God niet, dan nog kan ik Zijn woord in zetten om mijzelf te bekleden in Zijn waarheid, waardoor ik beschermd en verdedigbaar ben. Vul bijvoorbeeld je eigen naam in in een tekst, en lees deze hardop voor. Je verandert dan niet in een vingerknip, maar als je vol blijft houden, zul je zien dat je steeds meer gaat geloven wat je uitspreekt. Je gaat dan steeds meer handelen naar al die nieuwe gedachtes die leven geven.
Misschien zijn de leugens in je hoofd woorden die iemand anders tegen jou heeft gezegd. Heb je het nooit opgezocht, maar werd het over je uitgestort als emmers ijskoud water. Dat je nooit genoeg was. Dat het altijd beter moest. Woorden die niet meer uit je hoofd weg te krijgen zijn en je in zijn greep houden. Misschien ben je fysiek of emotioneel mishandeld, of ben je misbruikt. Waren het niet alleen woorden, maar iemands daden die jou vreselijk veel pijn hebben gedaan. Niet woorden, maar daden die jou leugens doen laten geloven over jezelf.
De reis die jij hebt is er een die ik niet volledig kan begrijpen. De wonden en littekens in jouw ziel is iets wat alleen God volledig doorgrondt, omdat niets voor Hem verborgen is. Wat ik ten diepste hoop is dat mijn getuigenis een aansporing mag zijn voor jou om hulp te gaan zoeken. Je kunt en hoeft dit niet alleen te dragen. Ik geloof dat Jezus' lijden, dood en opstanding getuigen van een God die mensen uit de duisternis wil trekken, weg van de schaduw van hel en wil plaatsen in het Koninkrijk van Zijn onvoorwaardelijke liefde.
Wat er ook gebeurd is in jouw leven, ik bid dat jij de hulp mag gaan krijgen die je nodig hebt. Ga met iemand praten die je in vertrouwen kunt nemen. Bel naar de dokter of een hulplijn en accepteer therapie. Vraag om gebed bij een vriend of vriendin. Roep maar naar God. Laat je niet ontmoedigen. Ik bid voor jou, ook al ken ik je niet. Mijn verhaal vertel ik omdat het een verhaal is van overwinning en hoop. Op een dag zul jij het ook zien. Dat je een nieuwe gedachte krijgt, eentje die voor het eerst een glinstering van die hemelse hoop bij zich heeft, in plaats van de bekende neertrekkende schaduw uit de krochten van de hel.
Dan zul jij het ook diep van binnen gaan weten, dat ook al ligt jouw huis in puin, de Maker van jouw leven Zijn schitterende ontwerp heeft klaarliggen. God is er, ook al zie je Hem niet.
Langzaam en gestaag werden in de maanden na de diagnose de vormen van het nieuwe huis zichtbaar. Toen ik na een poosje op keek, bleek er al heel wat meer werk aan verricht te zijn dan ik door had gehad. Vaag zag ik de contouren van Iemand die hout aan het bewerken was, en hier en daar aanwijzingen uitdeelde. Niet wetende hoe ik Hem moest benaderen na een voor mij haast oorverdovende stilte, focuste ik mij wederom op de zaken waar ik zelf wat aan kon doen.
Als tweede belangrijke onderdeel van het herstel investeerde ik in de mogelijkheden die ik wél had. In het begin van de burn-out klachten kon ik wandelen. Dus deed ik dat. Toen er een zichtbare verbetering kwam in mijn energie, ging ik sporten. Vervolgens goede dag- en nachtritmes opbouwen en langzaam weer meer werken. Elke week rustmomenten inplannen, maar mijzelf niet isoleren. Met vrienden en familie afspreken. Dit aardse lichaam voorzien van gezonde en voedzame bouwstenen. Kleine taken in de kerk oppakken. Dankbaarheid tonen voor de gaven die van boven komen.
Toen ik na verloop van tijd weer op keek, stond er niet meer alleen een geraamte, maar werd er ook een enorm gedeelte bijgebouwd. Ik besloot om te gaan kijken wat het toch allemaal werd. De Ontwerper was juist in dat gedeelte aanwezig. "Eindelijk!" dacht ik, en stoof op Hem af. Ik bestookte Hem met vragen. "Wat gebeurt er toch allemaal, Heer? Ik snap er niets meer van. Waar was U de afgelopen tijd? Ik kon U nergens vinden, U leek zo onbereikbaar. Het leek echt alsof U er niet was."
Hij legde geduldig uit, dat zelfs al zag ik Hem niet, Hij er toch altijd was.
Dit was niet het antwoord waar ik naar op zoek was. Maar ook deze keer wist ik dat ik voor een keuze stond. De vertrouwde neiging om mijn Schepper te wantrouwen klopte aan de deur van mijn hart. Ging ik die deur opnieuw open doen? Nee. Al was het maar op een kiertje, de weg van leugens vol met destructie kon ik nu eindelijk onderscheiden. Opnieuw maakte ik een keuze om Hem op Zijn woord te geloven, want mijn eigen oplossingen waren al eerder erg onverstandig gebleken.
Steen voor steen ging ik verder met het opbouwen van een identiteit die niet meer kon wankelen. Vast en sterk stapelden zich levende woorden van waarheid op en sierden iedere kamer op een unieke, eigen manier. Weer een lange tijd ging voorbij. Weer zag ik Hem al die tijd niet, hoewel het huis verder niet leeg aanvoelde. Ik herhaalde tegen mijzelf terwijl ik bouwde: "Ook als ik Hem niet zie, is Hij er. Ook als ik Hem niet zie, is Hij er. Ook als ik Hem niet zie, is Hij er."
Maar waar dan?
Ik keek omhoog, en zag Hem niet. Ik keek opzij, en zag Hem ook daar niet. Ik keek achterom, maar zag Hem nog steeds niet.
Toen keek ik naar beneden. Opeens begreep ik het. Al die tijd, hadden mijn voeten gestaan op het fundament dat Jezus Christus heet. Het nieuw te verrijzen gebouw, stond op Iemand oneindig veel groter en machtiger dan ik. Hij was altijd onder mij geweest, klaar om mij op te vangen als ik faalde en struikelde, klaar om mijn vaste grond te zijn. Ook al zag ik Hem niet, Hij was er, onwrikbaar aanwezig. Jezus, niemand zo betrouwbaar als Hij.
Hij is een rots, Hij staat voor recht;
alles wat Hij doet is volmaakt.
Trouw is God, rechtvaardig en zuiver,
in Hem is geen spoor van kwaad.
- Deuteronomium 32:4
Steen voor steen heb ik leren begrijpen dat mijn eigenwaarde niet afhangt van mijn uiterlijk, persoonlijkheid, verleden, emoties, gedachtes, of wat dan ook. Wat God zegt staat bovenaan en is nu bepalend voor de koers die ik ga en denk. Beloftes van hoop, hulp van andere mensen, therapie en praktische mogelijkheden om te benutten, zijn allemaal puzzelstukjes in het genezingsproces geweest. De Heilige Geest heeft al deze dingen gebruikt om mijn weerbaarheid op te bouwen. Ik ben geliefd, omdat Hij het zegt. Evenzo houdt Hij ontzettend veel van jou. Kom uit de schaduw, laat je bevrijden van leugens, ontmoet Hem, dan zie je wat Hij aan het maken is.
"You thought you were being made into a decent little cottage: but He is building a palace.
He intends to come and live in it Himself.” - C.S. Lewis
Of weet u niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent? - 1 Korinthe 6:19
Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus. - 1 Korinthe 3:11
.jpg)
