Dit is het laatste deel van de driedelige serie over mijn eigen getuigenis. In het eerste deel vertel ik hoe God mijn hart als pester en als gepeste aanraakte en in het tweede vertel ik hoe God dwars door de spiegel heen brak. Hieronder vind je het laatste deel van mijn verhaal.
"Imagine yourself as a living house. God comes in to rebuild that house.
At first, perhaps, you can understand what He is doing. He is getting the drains right and stopping the leaks in the roof and so on; you knew that those jobs needed doing and so you are not surprised.
But presently He starts knocking the house about in a way that hurts abominably and does not seem to make any sense. What on earth is He up to?
The explanation is that He is building quite a different house from the one you thought of - throwing out a new wing here, putting on an extra floor there, running up towers, making courtyards.
You thought you were being made into a decent little cottage: but He is building a palace. He intends to come and live in it Himself.” - C.S. Lewis
Het kleine huisje werd schoon geblazen van stof, de ergste lekkages gerepareerd en de koudste tochtgaten dichtgestopt. Vol liefde geconfronteerd met mijn Maker in een spiegel in Spanje, dichtte Hij mijn zichtbare wonden en heelde Hij de bitterste pijn. Hij was dichtbij.
Toen begon Hij diverse muren rigoureus om te gooien. Hele stukken beton en gruis kwamen naar beneden, grote oppervlaktes vloer werden eruit getrokken. Waar was Hij mee bezig? Ik zocht Hem, maar Hij leek nergens meer te bekennen tussen de grote stofwolken van neervallende brokstokken.
Alles deed zoveel pijn, ik was zo moe, en ik zag Hem niet meer.
Tweeëntwintig jaar en burn-out klachten.
Alles leek in één gestort, met nog maar een paar muren overeind. In de laatste twee jaar van mijn studie in Frankrijk, had ik het uiterste uit de kan gehaald. Aanpassen aan een andere cultuur en taal kost altijd extra energie, maar de studie dáár bleek nog een graadje pittiger dan die al was in Nederland. Het vele leren in de Franse taal, de hoge prestatiedruk en de groeiende vermoeidheid begonnen hun tol te eisen.
Ik werd somberder, had 's nachts huilbuien en zat continue onder de stress. Niet alleen het onderste, maar zelfs de bodem was uit de kan. Het was op, het was leeg.
Tweeëntwintig jaar en burn-out klachten. Dit was niet hoe ik het plan in gedachten had geschetst en hoe het had moeten gaan. De Koning van het heelal verschilde daarin van zienswijze. Hij had geen little cottage voor ogen, Hij had een compleet ander design op Zijn tekentafel liggen.
De burn-out klachten leken het einde van het huisje, maar was het begin van een hele renovatie. Alle gebeurtenissen van de afgelopen jaren gaven God een open deur naar mijn gebroken hart en geest. Ik kon niet anders meer dan Hem Zijn werk laten doen van herstel en genezing.
Lange tijd zag ik Hem niet. Ik vroeg mij af waar Hij was, want ik had veel vragen aan Hem. Ogenschijnlijk van de rampplek verdwenen, besloot ik de hulp van anderen in te roepen.
Als eerste ben ik in professionele therapie gegaan. Over een tijdspanne van twee tot drie jaar heeft een combinatie van christelijke therapie, persoonlijke schematherapie en faalangsttherapie in groepsverband de grootste verandering teweeggebracht in mijn oude gedachtepatronen. Er heeft als het ware een hele reconstructie plaatsgevonden, door leugens aan het licht te brengen en de oude gedachtepatronen om te zetten naar een gezonde denkwijze vol van (Gods) waarheid.
Toen eenmaal de ergste leugens waren ontmaskerd, begon ik te beseffen hoe vreselijk ik mijn eigen huis beschadigd had. Ik had de deur open gezet voor de duisternis. Vandaar dat God dingen aan de grond gelijk moest maken. Gesterkt door de nieuwe inzichten die ik kreeg, en de aanmoediging van hulpverleners, begon ik zelf de overige bolwerken neer te halen.
Het kostte tijd, het was intens en hard vechten. Als de duisternis gretig klaar staat om je tegen te werken, is het makkelijk je te laten ontmoedigen en terug te vallen in oude gewoontes.
Maar langzaam en gestaag, werden de vormen van het nieuwe huis zichtbaar. Toen ik op keek, bleek er al heel wat meer werk aan verricht dan ik door had gehad. Vaag zag ik de contouren van Iemand die hout aan het bewerken was, en hier en daar aanwijzingen uitdeelde.
Niet wetende hoe ik Hem moest benaderen na een voor mij haast zichtbare stilte, focuste ik mij wederom op de zaken waar ik zelf wat aan kon doen. Als tweede belangrijke onderdeel van het herstel investeerde ik in de mogelijkheden die ik wél had. In het begin van de burn-out klachten kon ik wandelen. Dus deed ik dat. Toen er zichtbare verbetering kwam in mijn energie, ging ik sporten. Vervolgens goede dag- en nachtritmes opbouwen en langzaam weer meer werken. Elke week rustmomenten inplannen, maar mijzelf niet isoleren. Met vrienden en familie afspreken. Dit aardse lichaam voorzien van gezonde en voedzame bouwstenen.
Toen ik weer op keek, stond er niet alleen meer een geraamte, maar werd er ook een enorm gedeelte bijgebouwd. Ik besloot om te gaan kijken wat het toch allemaal werd.
De Ontwerper was juist in dat gedeelte aanwezig. "Eindelijk!" dacht ik, en stoof op Hem af. Ik bestookte Hem met vragen. "Wat gebeurt er toch allemaal? Ik snap er niets meer van. Waar was U de afgelopen tijd? Ik kon U nergens vinden, of U leek zo onbereikbaar. Het leek echt alsof U er niet was."
Hij legde uit, dat zelfs al zag ik Hem niet, Hij er toch altijd was.
Dit was niet het antwoord waar ik naar op zoek was. Maar ook deze keer wist ik dat ik voor een keuze stond. Een weg van leugens vol met destructie, of een weg van opbouw en hoop. Zodoende besloot ik Hem op Zijn woord te geloven, want mijn eigen oplossingen waren al eerder erg onverstandig gebleken.
Dit is het derde, en meest belangrijke punt. Geloof God op Zijn woord. Toen ik zelf geen woorden meer had, klampte mijn ziel zich vast aan de woorden uit Psalm 42. Toen ik God een tijd niet meer zag, waren de Psalmen voor mij het enige wat ik uitte, omdat die woorden van iemand kwamen die hetzelfde had ervaren als mij, en desondanks God niet had losgelaten.
Nog steeds kan ik soms erg worstelen met negatieve gedachten, of zelfs twijfel in God. Maar nu heb ik geleerd dat ik op Gods woorden kan vertrouwen, dat die je niet in de steek zullen laten, ook al zie je nog geen resultaat of verandering.
Ook jij bent in staat om actief terug te vechten tegen de leugens. Vul je eigen naam in in een tekst, en lees deze hardop voor aan jezelf. Je verandert dan niet in een vingerknip, maar als je vol blijft houden, zul je zien dat je steeds meer gaat geloven in wat je uitspreekt.
Op een dag zul je het zien. Dat je een nieuwe gedachte krijgt, die een glinstering van hemelse hoop bij zich heeft, in plaats van de bekende neertrekkende schaduw uit de krochten van de hel.
Met leugens is het namelijk zo, dat als jij ze lang genoeg aan jezelf voorhoudt, je er steeds meer in gaat geloven. Maar zo werkt het andersom ook, met de waarheid. Blijf Gods beloftes herhalen, daardoor wordt je denken vernieuwd. Zelfs al zie ik God niet, dan nog kan ik Zijn Woord in zetten om mijzelf dagelijks te bekleden in Zijn waarheid, waardoor ik beschermd en verdedigbaar ben.
Efeze 4:21-25 - "Zoals de waarheid in Jezus is, namelijk dat jij, wat betreft de vroegere levenswandel, de oude mens aflegt, die te gronde gaat door de misleidende begeerten, en dat je vernieuwd wordt in de geest van jouw denken, en je bekleedt met de nieuwe mens, die overeenkomstig het beeld van God geschapen is, in ware rechtvaardigheid en heiligheid. Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid, ieder tegen zijn naaste."
Je zou het ook kunnen invullen als volgt: “Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid, ieder tegen zichzelf.”
Spreek de waarheid tegen jezelf. Zie je? Het is zelfs een duidelijke opdracht van God aan ons. Vrouw, wanneer stop jij met leugens over jouzelf uit te spreken? Deze leugens horen bij de oude mens, die zichzelf op deze manier te gronde laat gaan.
Wanneer heeft het jou ooit geholpen, je ooit iets goeds gebracht, die helse verzinsels?
Alle beloftes liggen klaar voor jou en mij, nu is het aan ons de keuze om ermee aan slag te gaan. Jezus' waarheid bouwt je op, en wijst je op wie je daadwerkelijk bent in God, wat zoveel hoger, echter, is dan wie jijzelf denkt te zijn.
Misschien zijn de leugens in je hoofd woorden die iemand anders tegen jou heeft gezegd. Heb je het nooit opgezocht, maar werd het over je uitgestort als emmers ijskoud water. Dat je nooit genoeg was. Dat het altijd beter moest. Woorden die nooit meer uit je hoofd zijn weggegaan en je in zijn greep houden.
Misschien ben je fysiek of emotioneel mishandeld, of ben je misbruikt. Waren het niet alleen woorden, maar iemands daden die jou vreselijk veel pijn hebben gedaan. Niet woorden, maar daden die jou leugens doen laten geloven over jezelf.
De duivel, Gods tegenstander, maakt gebruik van alle openingen naar je hart en gedachten die hij maar kan vinden. Hetzij met geweld, hetzij geruisloos, zijn uiteindelijke doel is complete verwoesting van jouw huis.
Wat hij wil is dat jij in het duister blijft verscholen. Schaamte brengt niets aan het licht, maar duwt je hoofd naar beneden en maakt je klein. Angst houdt je onrealistische scenario's voor, verwart je gedachten en versluiert de werkelijkheid. Leugens zijn ontworpen om je te misleiden en willen koste wat het kost niet in het licht gebracht worden.
De duivel wil jou, koste wat het kost, in het duister houden.
Vrouw. Jezus is er om jou te redden. Jezus' dood en opstanding getuigen van een God Die mensen uit de duisternis wil trekken, weg van de schaduwen van hel, en wil plaatsen in het licht van Zijn liefde.
Wat er ook gebeurd is in jouw leven, het is tijd dat je uit de schaduw komt.
Ga met iemand praten. Bel naar de dokter of een hulplijn. Neem iemand in vertrouwen. Ga op therapie. Bid met een vriend of vriendin voor jouw situatie. Vraag God om hulp. Houd vol. Geef niet op. Laat je niet ontmoedigen.
Wat er gebeurd is in jouw leven, móet een keer aan het licht gebracht worden. Ik wil je aanmoedigen om die éne stap te zetten, weg uit de schaduw. God is er, ook al zie je Hem niet. Ook al ligt jouw huis in puin, de Maker van jouw leven heeft Zijn schitterende ontwerp al klaarliggen.
Toen ik mijn keuze had gemaakt om Hem op Zijn woord te geloven, ging ik verder met het opbouwen van een identiteit die niet meer kon wankelen. Steen voor steen plaatste ik vast en sterk in levende Woorden van waarheid. Weer zag ik Hem lange tijd niet. Ik herhaalde tegen mijzelf: "Ook als ik Hem niet zie, is Hij er." "Maar waar?"
Ik keek omhoog, maar zag Hem niet. Ik keek opzij, maar zag Hem nog steeds niet. Ik keek achterom, maar zag Hem niet.
Ik keek naar beneden. En toen begreep ik het. Al die tijd, hadden mijn voeten gestaan op het fundament dat Jezus Christus heet. Het nieuw te verrijzen gebouw, stond op Iemand groter dan mij. Hij was altijd onder mij geweest, klaar om mij op te vangen, klaar om mijn vaste grond te zijn.
God leerde mij dat mijn eigenwaarde niet afhing van mijn uiterlijk, persoonlijkheid of verleden, maar wat Hij over mij zegt, als dochter van Hem. Hij genas mij door hulp van andere mensen, door mijn eigen mogelijkheden, door heel veel tijd, maar bovenal door Zijn beloftes van hoop en vrede.
Ik leerde stapvoets begrijpen, dat ik geliefd was. Niet om wat ik als mens ben, of omdat ik Marjon heet, maar omdat Híj zegt dat Hij ons liefheeft (1 Joh. 4:10, 17-19). Hij houdt zo ontzettend veel van jou. Jij bent zeer kostbaar in Zijn ogen en wilt dat je leeft in vrijheid, volkomen los van leugens of je verleden. Kom uit de schaduw, kom in het licht. Dan zie je wat Hij aan het maken is.
"You thought you were being made into a decent little cottage: but He is building a palace.
He intends to come and live in it Himself.” - C.S. Lewis
.jpg)
